Ik hou van bruisende enthousiasme, in alles. Maar... ooit heeft het me wel een beetje een gênante situatie bezorgd. Soms lig ik ’s avonds in bed en moet ik er nog aan terug denken. Dan lig ik gewoon hardop te lachen, want dat had ik weer!

Om het verhaal goed te begrijpen neem ik je eerst even mee in de voorgeschiedenis. Altijd als ik als styliste geboekt werd, plande ik met het bruidspaar een dag om alle locaties te bekijken. Zo konden we alle elementen meenemen in het stylingsplan én kon ik er een draaiboek van maken. Dus ook bij deze bruiloft bezochten we alle locaties, waaronder het kerkje.

We belde aan en de kosteres deed met een grote, vriendelijke lach de deur voor ons open. Enthousiast wenkte ze ons binnen en voorzag ons van een flinke bak thee. Lachend en vol passie leidde ze ons rond door ‘haar’ kerk. In het gesprek kwamen we er achter dat ze mijn huis wist te staan, mijn oom kende en ook zij dol is op de zee. Ik mocht haar altijd bellen of appen en ze keek heel erg naar de trouwdag uit. Kortom, ik had een klik met haar. Het was gewoon een heerlijk warm contact.